Przewlekłe zapalenie wątroby definiuje się jako przewlekłą chorobę zapalną wątroby trwającą dłużej niż 6 miesięcy, charakteryzującą się powiązaniem zjawisk zapalnych, martwicą komórek i, w wielu przypadkach, zwłóknieniem. Leczenie różni się w zależności od etiologii, dlatego w tej części ograniczymy się do opracowania leczenia przewlekłego wirusa zapalenia wątroby typu B.

Będziesz potrzebował:

• interferon alfa
• prednizon

Możesz być także zainteresowany: Jak leczyć niedociśnienie tętnicze Kroki, które należy wykonać: 1

Wszyscy pacjenci są niezależni od etiologii.

2

Środki te to: szeroka i zróżnicowana dieta, rozwijaj możliwie jak najbardziej normalną aktywność, chociaż zaleca się unikanie nadmiernych wysiłków i nadużywania alkoholu.

3

Przedłużone podawanie glukokortykoidów jest przeciwwskazane we wszystkich odmianach przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B.

4

Interferon ma właściwości przeciwwirusowe i immunostymulujące.

5

Interferon alfa jest najczęściej ocenianym lekiem.

6

Po podaniu w dawkach 5-10 milionów jednostek, 3 razy w tygodniu przez 3-6 miesięcy, osiąga się przedłużone zatrzymanie replikacji wirusa.

7

Pacjenci z bardziej aktywnym zapaleniem wątroby, wyższymi aminotransferazami i mniej intensywną replikacją wirusa to ci, którzy lepiej reagują na interferon, podczas gdy istnieje mniejsza odpowiedź między pacjentami z bardziej intensywną replikacją lub mniej aktywnym zapaleniem wątroby.

8

Krótkie leczenie prednizonem, w malejących dawkach, może poprawić wyniki podawania interferonu.

9

Dzieci, które nabyły infekcję za pośrednictwem swojej matki, homoseksualnych mężczyzn, nosicieli zakażenia wirusem HIV i innych pacjentów z obniżoną odpornością, ogólnie niewiele reagują na interferon.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, nie mamy uprawnień do przepisywania jakiegokolwiek leczenia medycznego ani jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do wizyty u lekarza w przypadku wystąpienia jakiegokolwiek schorzenia lub dyskomfortu.

Wskazówki

• Podawanie interferonu wiąże się z licznymi efektami ubocznymi, z których niektóre są denerwujące dla pacjenta, ale niewystarczająco, aby spowodować przerwanie leczenia.
• Stosowanie leków o działaniu immunostymulującym lub antywirusowym jest wskazane tylko w przypadkach, w których występuje ciągła replikacja wirusa B, ale nie u innych pacjentów.
• Leczenie musi być wskazane przez lekarza.