Większość leków dostępnych w leczeniu astmy wykorzystuje się w inhalacji. Zaletą tej drogi jest szybszy początek działania leków, mniejsza ilość konieczna do uzyskania podobnych efektów terapeutycznych i mniejsza częstość występowania działań niepożądanych. W tym przypadku postaramy się wyjaśnić technikę z komorą dystansową w celu podania leku do inhalacji aerozolu .

Będziesz potrzebował:

• komora przestrzeni
• lek przeciwbólowy

Możesz być także zainteresowany: Jakie są objawy astmy? Kroki, które należy podjąć: 1

Jeśli to możliwe, należy stosować środki do inhalacji z komorą dystansową. Są kupowane w aptece lub mogą być wytwarzane ręcznie w domach.

2

Ważne jest, aby wstrząsnąć aerozolem, ponieważ zwiększa się ilość aerozolowanych cząstek leku, a dawka uruchamiana bez wstrząsania jest mniejsza niż pożądana dawka.

3

Umieść go na końcu w celu rozpylania kamery.

4

Przed wydaniem należy wydech, co najmniej objętość oddechową (objętość powietrza zmobilizowaną przy normalnym wdechu lub wydechu, około 500 ml u osoby dorosłej).

5

Otocz usta ustami.

6

Obsługuj aerozol wewnątrz komory powietrznej.

7

Zaczynają inspirować się od pojemności rezerwy funkcjonalnej (objętość powietrza w płucach po wydechu objętości oddechowej lub z resztkowej objętości pozostawionej w płucach po wymuszonej i maksymalnej inspiracji).

8

Strzelaj na początku inspiracji.

9

Inspiruj powoli i głęboko przez pięć do sześciu sekund.

10

Osiągnij maksymalną pojemność płuc.

11

Wstrzymaj oddech na dziesięć sekund.

12

Wydychaj powoli.

13

Opłucz usta.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, nie mamy uprawnień do przepisywania jakiegokolwiek leczenia medycznego ani jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do wizyty u lekarza w przypadku wystąpienia jakiegokolwiek schorzenia lub dyskomfortu.

Wskazówki

• Płukanie jamy ustnej jest ważne, ponieważ powoduje to wyeliminowanie leku zdeponowanego w kałach, a niekorzystne efekty zmniejszają się.
• Ważne jest, aby okresowo kształcić i nadzorować technikę.
• Zastosowanie komory powietrznej zwiększa dostępność leków w dolnych drogach oddechowych, szczególnie u pacjentów, którzy nie koordynują ujęcia z wdychaniem (na przykład u osób starszych i dzieci).