Podobnie jak w przypadku DVT, rozpoznanie pewności zatorowości płucnej (PE) wymaga uzupełniających badań, ponieważ objawy kliniczne są częste, ale nie bardzo specyficzne. Najczęstsze objawy przedmiotowe i podmiotowe to duszność, ból opłucnej i tachypnea. Inne możliwe objawy to omdlenie, nagłe niedociśnienie, tachykardia, zastoinowa niewydolność serca, zaostrzenie POChP, gorączka, itp. Opublikowano kilka tabel z różnymi zmiennymi klinicznymi, które pozwalają na rozwarstwienie stopnia podejrzenia PE, co pozwala na uszeregowanie priorytetów komplementarnych badań i pomaga je interpretować. Wells opracował prosty model przewidywania klinicznego oparty na historii klinicznej i badaniu fizykalnym (patrz zdjęcie)

Możesz być także zainteresowany: Jak leczyć zatorowość płucną - Przewlekła faza Kroki, które należy wykonać: 1

Zmiany elektrokardiograficzne (zmiany w załamku T, zmiany odcinka ST, prawidłowa odchyłka osi, itd.) Są bardzo niespecyficzne, podobnie jak zmiany radiologiczne.

2

Obecność hipoksemii jest częsta, a tym bardziej występuje zwiększony gradient pęcherzykowo-tętniczy, chociaż może być prawidłowy u młodych pacjentów bez pierwotnej patologii. Te podstawowe testy służą zasadniczo wykluczeniu alternatywnych diagnoz i mogą pomóc w wyborze kandydatów do bardziej szczegółowych testów.

3

Chociaż badanie echokardiograficzne może być przydatne w wykazaniu prawostronnej niewydolności serca, nie ma badań zalecających go jako jednego z ważnych testów w diagnostyce PE.

4

Scyntygrafia V / Q została uznana za główny test diagnostyczny w ostrej PE, ponieważ jest nieinwazyjną techniką, która pozwala nam również ocenić odpowiedź na leczenie. Jednakże zapewnia diagnozę tylko w nielicznych przypadkach, gdy jest to normalne lub wysokie prawdopodobieństwo. U pacjentów z wątpliwą scyntygrafią 22% miało PE, a większość chorób płuc wpływa na przepływ płucny, co zmniejsza specyficzność testu.

5

Indeks podejrzeń klinicznych staje się bardzo użytecznym parametrem, gdy rozważa się go w połączeniu ze scyntygrafią wentylacji / perfuzji. Tak więc, gdy scyntygrafia o wysokim prawdopodobieństwie jest związana z wysokim wskaźnikiem podejrzeń klinicznych, 96% pacjentów miało PE, podczas gdy tylko 2% pacjentów z klinicznym i niskim prawdopodobieństwem lub prawidłową scyntygrafią miało to.

6

Gdy scyntygrafia nie jest diagnostyczna, ocena kończyn dolnych jest alternatywą pod warunkiem, że pacjent jest stabilny hemodynamicznie (stopień 1). Jeśli badanie to jest negatywne, a scyntygrafia jest prawdopodobieństwem pośrednim, zaleca się arteriografię, zwłaszcza jeśli pacjent jest niestabilny hemodynamicznie (stopień 1) lub flebografia lub badanie seryjne z ekodoplaterem członków

mniej niż siedem dni u stabilnych pacjentów.

7

Obecnie nie ma zgody co do idealnej strategii i zależy ona w dużej mierze od charakterystyki każdego ośrodka oraz od dostępności różnych badań, czasami przyjmując jedną lub drugą strategię diagnostyczną.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, nie mamy uprawnień do przepisywania jakiegokolwiek leczenia medycznego ani jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do wizyty u lekarza w przypadku wystąpienia jakiegokolwiek schorzenia lub dyskomfortu.

Wskazówki

• Źródło artykułu: KLINICZNE PORADNIKI MEDYCYNY WEWNĘTRZNEJ Artero i Tamarit